kalipay

man-an ko ang sabat nga "sadya ako" ukon "mayad man a"
indi sarang makapahuraw kang uran nga nagaturo sa imong huna-huna.

sa pagkamatuod, bisan ang akun sabat "sadya ako" ukon "mayad man a"
nagasuog nga daw tarithi sa mamara nga duta kang akun pangduha-duha.

may kakugmat ako sa pagsugid kanimo kang likom nga nagabaha
sa akun paino-ino. ugaring sa pihak nga bahin, nagaanaw
ang akun pagkalangkag nga ang dyang ginatago mabunyag kanimo.
siguro ang mga rason nga akun ginapabati-bati, ang mga matalinhagaun
nga mga tinaga nga ginasugid ko kanimo nagadugang kang mga
pamangkutanun nga nagatublag kanatun nga darwa. amo ra nga bisan
ano ko kapanultol sa kaidaluman kang akun pamensarun, indi ako kamaan
kon paano dya umpisahan. kag gasgas ruman kon ang sabat ko,

"amo gid man dya kon nagahigugma 'kaw sa imong isigkatawo."

maham-ot kaw gid man kon sugid ko kanimo, ang gugma
nagaabot kanakun sa pagbuskag kang bulan kang Mayo.
wara takun gapangayo nga mabasa kang una nga uran
hay man-an ko may katanhagaan sa pagsamput
kang tagiti kang init nga nagapanuslok sa atun mga panit ukon
sa atun paghulat sa pagdalusdus kang uran halin sa langit.

garing kadya, may dugang nga katanhagaan nga nagpatay-ug
sa akun kalibutan. may sangka estranghero nga nag-abot sa
pagbubu kang una nga uran. wara ako naglaum. wara.
ugaring mahimo bala nga ang sangka tawo nagahigugma
sa sangka tawo nga indi na makita? ukon basi ang dyang
akun nabatyagan bukut gid man paghigugma. kag patas
kag tag-irinit, maagi lang man dya pagtakup kang Mayo.

kon alas tres sa hapon nagahulat ako sa anang pag-abot.
sa amun pagbaslanay kang mga mensahe, nabuta ako
kang pagkalangkag kag kasadya,nga sa magamay nga tion
nangin bahin ako kang anang kalibutan. kang anang kabuhi.
katingalahan nga ang darwa ka estranghero nangin hilway sa pagbukas
kang andang ganhaan agud isugid ang andang kalipay, kasubu,
kapierdehan, kag kadarag-an. bisan sa minuto nga amun pag-
ambitanay kang mga malip-ot nga tinaga nahanungud sa anang pag-
eskuwela, ukon sa nobela kag libro nga anang nabasa, ukon sa
anang tuyo nga magsulat, pamatyagan ko, dungan namun nga ginausoy
ang patas nga banas,amo ang pagpalangga sa pagsulat kag literatura.
indi makabalag ang distansiya sa amun pag-abyanay. sarang makatultol
ang amun mga alima agud kami magkaptanay bisan pa ang dagat,
ang panganod, ukon ang iskrin kang kompyuter nagapatunga kanamun
nga darwa.

buta ako kang kalipay. kasadya. hay naman-an ko nga may mga tawo
nga nagakabuhi patas kang akun pagkabuhi. nagadayaw sa mga butang
nga akun man ginakadayawan, nagatamud sa mga hirikuton nga akun man gina-
tamud.


nagapati takun nga tanan kita hilway nga magpalangga sa tanan nga tinuga.
nga ang kalipay wara natakus sa pagbayluhanay kang mga haruk kag mga hakus.
kon kaisa ang gugma nagapanguyus kanatun labi sa tion nga wara natun ginahulat.

wara takun nagpangayo nga mabasa kang una nga uran. ugaring indi ko
mapunggan ang pagduaw kanakun kang uran.

bilang imo abyan, galaum ako nga ang akun ginsugid imo mahangpan. kon andut
"sadya ako" ukon "mayad man a."


para kay Lheng


kalipay


alam kong ang sagot na "maligaya ako" o "mabuti naman"
ay hindi kayang tumila ng ulan na tumutulo sa iyong isipan.

sa totoo lang, kahit ang sagot kong "maligaya ako" o "mabuti naman"
ay nanggugulong parang ambon na bumabasa sa tigang na lupa ng aking pag-aalinlangan.

kinikilabutan akong ipagtapat ang lihim na bumabaha
sa aking diwa. ngunit sa kabilang banda, dumadani
ang aking pananabik na ang tinatago ko'y mabunyag sa'yo.
siguro ang mga dahilang pinaparinig ko, ang mga matalinhagang
mga salita na sinasabi ko sa'yo ay mas lalong nagpadagdag ng mga
katanungan na bumabagabag sa ating dalawa. kaya nga kahit anong
hanap ko sa kailaliman ng aking isipan, hindi ko pa rin alam
kung paano ito umpisahan. at gasgas naman kung ang sagot ko'y

"ganito siguro kapag umiibig sa kapwa-tao."

matatawa ka lang naman kapag sinabi ko sa'yo na ang pag-ibig
dumating sa akin sa pagpamukadkad ng buwan ng Mayo.
hindi ko ito hiningi na mabasa ng unang ulan
dahil alam kong may hiwaga sa pagdalaw
ng init na tumutusok sa ating mga balat o
sa paghihintay ng pagbuhos ng ulang mula sa langit.

kaya lang ngayon, may karagdagang hiwaga na yumugyog
sa aking mundo. may isa kasing dayo na dumating
sa pagbuhos ng unang ulan. hindi ko ito inaasahan. hindi.
kaya lang, maaari kayang ang isang tao ay umibig
sa isang taong hindi pa niya nakikilala? o baka itong
nararamdaman ko'y hindi talaga pag-ibig. at kawangis
ng tag-init, dadaan lamang ito paglipas ng buwan ng Mayo.

kapag sumapit ang alas tres ng hapon, hinihintay ko ang kanyang pagdating.
sa aming pagpapalitan ng mga kalatas, napupuno ako
ng pananabik at kalipay, na sa maikling panahon
naging bahagi ako ng kaniyang mundo. ng kaniyang buhay.
nakapagtatakang ang dalawang estranghero ay naging malaya sa pagbukas
ng kanilang pintuan upang isalaysay sa isa't isa ang kanilang kalipay, kalungkutan,
pagkatalo, at tagumpay. kahit sa minutong pinagsaluhan namin
ng mga maikling salita tungkol sa kanyang
pag-aaral, o sa mga nobela at aklat na kanyang nabasa, o
sa kanyang pangarap na magsulat, pakiramdam ko, sabay naming tinatahak
ang parehong daan, iyon ang pagmamahal sa pagsusulat at literatura.
hindi makakahadlang ang distansiya sa aming pagkakaibigan. kayang hanapin
ng aming mga kamay upang kami'y magkahawak kahit pa ang dagat,
ang alapaap, o ang iskrin ng kompyuter na nagpapagitna sa aming
dalawa.

napupuno ako ng kalipay. kaligayahan. dahil alam kong may mga taong
nabubuhay kagaya ng aking pamumuhay. pumupuri sa mga bagay
na aking pinagkakapurihan, nababahala sa mga gawaing pinagkakaabalahan
ko din.

naniniwala akong may kalayaan tayong magpalangga sa lahat ng mga nilalang.
na ang kaligayahan ay hindi nasusukat sa pagpapalitan ng mga halik at yapos.
kung minsan ang pag-ibig ay nanggugulat sa atin lalo na sa panahong 'di natin inaasahan.

hindi ko hinihiling na mabasa ng unang ulan. kaya lang hindi ko mapigilan
ang pagdalaw nito.

bilang kaibigan mo, umaasa akong mauunawaan mo ang sinabi ko. kung bakit
"maligaya ako" o "mabuti naman."


para kay Lheng