Uran sa Mayo

Uran sa Mayo

Sometimes I think people were meant to be strangers.
-Channing Way, I, Rod McKuen

Nakita ko ang akun kahagugma
sa pagbubu kang una nga uran kang Mayo

Pagdalagan ko pasirong sa marabong nga Narra
samtang nagapalaoy-laoy kanta

ang mga bata sa marapit nga ermita.
Gindihon sa mga amba kag pagdulot

kang mga tapulanga kay Maria ang akun kahagugma.
Gin-untay na ang anang butkun sa pag-agubay kanakun

agud bayaan ko ang pagpasirong. “Makapaayad
ang una nga uran kang Mayo,” hani kang akun kahagugma.

Dayon nagtabo ang amun mga mata—
panamguhanun, katanhagaan

ang pagpatibaylo kang uran nangin
bulak kang narra nga nagkarataktak, nagbundak.

Amat-amat kami nga natampukan—
ako kag ang akun kahagugma.

Nalumus kami sa pagtabiday kang amun
mga lawas, pagpamati kang ambahanun

nga nagapalaoy-laoy sa pagdaghub kang amun
mga dughan. Sa kaidaluman kang rulubngan

nga bulak, maghalad kami nga hublas
tugutan ang mga bulak nga nagakunup kanamun


mangin bulong nga magpaayad sa samad
nga nagatublag sa amun kasingkasing.

Kag sa urihi kon magtahaw ang uran,
indi ko run pagpunggan ang andang pagtaliwan—

ang una nga uran, ang amba, ang tapulanga, ang akun kahagugma.
Mahubas ang tubig, manghalit ang lay-ang.

Hay sa pag-agi kang Mayo, ang akun palangga magabiya
ugaring padayon ang pag-uran sa akun kalibutan.





Rain in May

Sometimes I think people were meant to be strangers.
-Channing Way, I, Rod McKuen



I met my lover
when the first rain of May poured over

as I ran to find shade under the robust Narra
while the children melodiously sang

in the nearby chapel.
The songs and the gumamelas offered to Mary

created the one I so loved.
He reached his arm to guide me

and so we left the shade, “the first rain
of May heals,” whispered my lover.

Then our eyes meet—
as in a dream, a mystery

when the rain became
Narra flowers falling, pouring hard.

We found ourselves gradually buried—
my lover and I.

We were drowned as our bodies wrapped
around each other, as we listened to songs

that play through the throbbing
of our hearts. In the depths of the

flowery tomb, we will offer our naked bodies
allow the flowers to cover us


become the antidote that would cure the ache
that troubles our hearts.

And in the end, when the rain subsides,
I will not stop their leaving—

The first rain, the song, the gumamela, my lover.
The water dries up, the heat harms the land.

When May passes, my lover will be gone
And the rain will continue to pour over my world.